Pasożyty u psów: jak efektywnie chronić zwierzę?
Streszczenie: Jakie pasożyty atakują psy? | Jak rozpoznać, że pies został zaatakowany przez pasożyty? | Dlaczego należy chronić psa przed pasożytami? | Jak ochronić psa przed pasożytami?
Pasożyty u psów: jak efektywnie chronić zwierzę na co dzień?
Twój pies często się drapie? Sprawia wrażenie, jakby coś go drażniło? Jego sierść jest matowa, a na skórze widoczne są strupy? Pojawienie się pasożytów jest dla psa prawdziwą udręką. Mimo, że najwięcej pasożytów atakuje latem, psa należy chronić przez cały rok w ramach prewencji, by nie stał się łatwym celem dla tych intruzów.
Na jakie pasożyty narażone są psy?
Pomimo odpowiedniej higieny i regularnej pielęgnacji, Twój pies może stać się celem dla pasożytów zewnętrzych. Ich obecność może mieć poważne konsekwencje dla jego stanu zdrowia.
Pchły: najczęściej występujące u psów pasożyty zewnętrzne.
Powszechnie występujące pchły należą do pasożytów zewnętrznych, których najbardziej obawiają się opiekunowie psów.
Pasożyty te żywią się krwią Twojego psa i mogą spożyć do 15-krotności swojej masy w jej objętości!
Pchły są niewielkie, ich rozmiar wynosi od 1,5 mm do 6 mm. Ich zwinne nogi pozwalają im skakać na wysokość nawet 30 cm. Często właśnie dzięki charakterystycznym skokom można je zidentyfikować.
Pies zaatakowany przez pchły cierpi z powodu pulikozy. Powoduje ona uporczywe swędzenie, co negatywnie wpływa na samopoczucie Twojego pupila. U zwierząt osłabionych i wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, powodująca alergiczne zapalenie skóry.
W celu ochrony psa przed pchłami należy stosować odpowiednie produkty, takie jak obroże przeciwpchelne lub krople przeciwpchelne.
Kleszcze, plaga wysokich traw
Kleszcze to pasożyty zewnętrzne z rodzaju roztoczy, które przenoszą takie choroby, jak borelioza czy piroplazmoza.
Podobnie do pcheł, kleszcze żywią się krwią Twojego psa. Wgryzają się w niego i pozostają przyczepione w miejscu ukąszenia.
Kleszcze można wykryć dotykając sierści psa, najczęściej w okolicach głowy, uszu i karku. Pasożyty te mogą być jednak usytuowane na całej powierzchni ciała zwierzęcia. Im bardziej kleszcz jest nabrzmiały krwią, tym łatwiej go zauważyć.
Twój pies z pewnością lubi spacery w parku, w ogrodzie czy w lesie. Jeśli natraficie na kleszcze w wysokiej trawie możecie mieć pewność, że będą obecne we wszystkich obszarach zielonych, w szczególności w okresie letnim.
🦟 Zagrożenie ze strony komarów i moskitów.
Komary i moskity nie należą do typowych pasożytów u psa, bo pomimo, że kąszą, to nie zamieszkują powierzchni skóry zwierzęcia. Żywią się krwią, ale nie wyłącznie psią. Zagrożenie wynika z przenoszonych przez nie wirusów i pasożytów, które bez odpowiedniego leczenia mogą wywołać poważne problemy zdrowotne, a nawet śmierć. Moskity mogą przenosić pasożyty wewnętrzne odpowiedzialne za leiszmaniozę. Prewencyjne działania przeciwpasożytnicze to najlepsza ochrona przed komarami i moskitami w każdym miejscu, nie tylko na obszarach wilgotnych, gdzie występują masowo!
Wszy: coraz rzadsze występowanie, głównie u psów bezdomnych.
Wszy są rzadko spotykane u zadbanych zwierząt. Ten gatunek pasożytów zewnętrznych można najczęściej zaobserwować u zwierząt bezdomnych. Jeśli zdecydujesz się na przygarnięcie takiego zwierzęcia, należy być uważnym.
Wszy są dobrze widocznymi insektami z rzędu Phthiraptera. U psów występują 2 rodzaje: wszoły - żywiące się obumarłym naskórkiem oraz wszy kłujące, które wysysają krew.
Wszy należą do specyficznych pasożytów. Osobniki żyjące na psie nie przenoszą się na kota i odwrotnie. Na ciele zwierzęcia można zaobserwować pasożyty we wszystkich stadiach rozwoju.
Świerzb - pasożyt przenoszony przez kontakt bezpośredni pomiędzy zwierzętami.
Jeśli Twój pies cierpi na świerzb, musiał zarazić się poprzez kontakt z innym psem-nosicielem lub z zainfekowanym lisem. Podobnie jak w przypadku wszy występujących u dzieci, świerzb przenosi się w wyniku kontaktu bezpośredniego pomiędzy zwierzętami.
Świerzb wywoływany jest przez mikroskopijne roztocza Sarcoptes scabiei, które namnażają się na powierzchni skóry i mogą uszkadzać warstwę rogową naskórka psa. Mówimy wtedy o świerzbie sarkoptycznym. Inny rodzaj świerzbu, świerzb otodektyczny, atakuje wyłącznie kanał słuchowy.
Zaatakowane psy cierpią z powodu świądu i intensywnie się drapią. Może wystąpić miejscowe wypadanie sierści, uwidaczniając strupy na często objętej stanem zapalnym skórze głowy, uszu i łap.
Aby zdiagnozować tę chorobę, lekarz weterynarii musi pobrać próbkę zeskrobanej skóry z powstałych zmian chorobowych i zweryfikować ją pod mikroskopem.
Chigger - roztocza z rodziny Trombiculidae - kolejne letnie zagrożenie.
Chigger to roztocze najczęściej spotykane w okresie letnim, pomiędzy sierpniem, a wrześniem. Larwa jest pasożytniczą formą cyklu rozwojowego Trumbicula automnalis. Posiada ona charakterystyczną, pomarańczową barwę. Przyczepia się ona do sierści zwierzęcia podczas spaceru na obszarach zielonych, a następnie żywi się jego krwią przez kilka dni, by po tym okresie odpaść i kontynuować swój rozwój.
Znajdziesz go głównie w okolicy głowy Twojego psa, w fałdach skóry, na końcach uszu lub między palcami. Jego obecność wywołuje gwałtowne swędzenie, a czasami nawet alergię.
Nużeńce: zagrożenie dla szczeniąt i psów osłabionych.
Nużeniec to pasożyt, który atakuje szczenięta od momentu urodzenia. Do zarażenia dochodzi poprzez kontakt z matką.
Przeważnie pasożyt ten nie jest groźny dla zwierząt, może jednak wywołać problemy zdrowotne u szczeniąt poniżej 1 roku życia, ponieważ ich układ odpornościwy jest niedojrzały, a także u psów dorosłych z obniżoną odpornością.
Niektóre rasy są bardziej narażone na zakażenie nużeńcem niż inne. Należą do nich m.in. shar-pei, bokser oraz buldog francuski.
Pasożyty te żywią się łojem znajdujących się w mieszkach włosowych.
Osobniki są niewidoczne gołym okiem, można je dostrzec dopiero pod mikroskopem, z próbki otrzymanej z zeskrobania skóry do głębokiej warstwy (do momentu pojawienia się krwi).
Nużeniec nie przenosi chorób i przeważnie nie stanowi zagrożenia. Jednak w przypadku zbytniego namnożenia się osobników, może powodować problemy zdrowotne u psów z obniżoną odpornością.
U szczeniąt objawem jest charakterystyczne, miejscowe łysienie, głównie wokół oczu, ale także wokół pyska lub na łapach.
Możliwe jest wystąpienie łysienia na całej powierzchni ciała zwierzęcia. Takie przypadki wymagają leczenia weterynaryjnego. Dotyczą psów z deficytem odporności i objawom towarzyszą często powikłania bakteryjne.
Sam fakt występowania nużeńców oraz pojawienie się miejscowych zmian nie są wystarczające do rozpoczęcia leczenia.
Roztocze z rodzaju Cheiletiella: "wędrujący łupież".
Cheiletiella to roztocze o wielkości 0,5 mm żyjące na powierzchni sierści zwierząt domowych. Łatwo je rozpoznać, bo przypomina poruszające się po grzbiecie Twojego psa drobinki łupieżu. Pasożyt ten jest łatwo przenoszony pomiędzy zwierzętami, nie stanowi zagrożenia dla ludzi.
Obecność pasożytów z rodzaju Cheitiella bada się poprzez obserwację pod mikroskopem. Wystarczy przykleić fragment taśmy klejącej do sierści zwierzęcia w celu zebrania próbki.
🐶 Co z pasożytami wewnętrznymi?
Robaki okrągłe i płaskie, pierwotniaki, nicienie etc. mogą zagnieździć się w układzie pokarmowym zwierzęcia. Podczas gdy pasożyty zewnętrzne często są widoczne gołym okiem, pasożyty wewnętrzne można rozpoznać dopiero poprzez badanie kału. Najlepszym sposobem na ochronę Twojego psa jest działanie prewencyjne przeciwko wewnętrznym i zewnętrznym pasożytom.
Jak rozpoznać psa, który został zaatakowany przez pasożyty?
Pies zaatakowany przez pasożyty zewnętrzne zachowuje się w sposób charakterystyczny: drapie się, gdyż pasożyty powodują świąd skóry.
W przypadku zwierząt odpornych na świąd można zaobserwować takie objawy, jak drobinki skóry na grzbiecie, utratę sierści lub jej matowienie.
Dodatkowo podczas dokładnego czesania można zauważyć odchody pasożytów pozostawione w warstwie podszerstka.
W przypadku podejrzenia wystąpienia kleszcza, najlepiej odszukać go ręką, a nie przy użyciu szczotki czy grzebienia. W przypadku nieumiejętnego usunięcia kleszcza należy udać się do weterynarza, by mieć pewność, że głowa pasożyta została usunięta w całości.
Przy podejrzeniu wystąpienia najmniejszych pasożytów widocznych wyłącznie pod mikroskopem, wizyta u weterynarza jest konieczna dla właściwej identyfikacji zagrożenia.
🐶 Konieczność regularnego szczotkowania: biorąc pod uwagę, że większość pasożytów zewnętrznych żywi się krwią, Twój pies może dostać anemii, jeśli w odpowiednio krótkim czasie rozpoznasz objawów infestacji. Postaraj się poświęcić codziennie chwilę czasu na szczotkowanie jego sierści. by zapewnić mu nie tylko odpowiednią pielęgnację, ale także zdrowie.
Dlaczego należy chronić psa przed pasożytami?
Warto podejmować działania prewencyjne przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym, by uniknąć konieczności późniejszego usuwania roztoczy czy pajęczaków z jego sierści i skóry.
Oprócz negatywnych skutków związanych z samą obecnością pasożytów na ciele zwierzęcia, psy narażone są także na choroby przez nie przenoszone, takie jak piroplazmoza, erlichioza czy borelioza.
W przypadku zarażenia zwierzęcia chorobą przez pasożyta, samo usunięcie go stanowi jedynie pierwszy etap leczenia. Weterynarz musi wdrożyć specjalną kurację, która umożliwi zwierzęciu powrót do zdrowia.
Jeśli to pchły zadomowiły się na ciele psa, konieczne będzie oczyszczenie całego domu.
Większość pasożytów atakuje nie tylko psy, ale także inne gatunki. Nawet jeśli nie są one groźne dla człowieka, mogą stanowić zagrożenie dla pozostałych zwierząt.
Jak chronić psa przed pasożytami?
Dużą skuteczność w walce z pchłami, kleszczami, komarami i moskitami wykazują produkty na bazie ikarydyny.
💉 Skuteczną obroną przed leiszmaniozą jest szczepionka. Nie ochroni ona zwierzęcia przed ukąszeniem, ale zredukuje ona objawy choroby.
Obroża przeciwpasożytnicza do stałego noszenia lub środek pod postacią kropli do zakrapiania raz lub dwa w ciągu miesiąca sprawią, że Twój pupil będzie stale pod ochroną i znacznie zmniejszą ryzyko infestacji.
Działania przeciwpasożytnicze powinny być podejmowane już u szczeniąt, gdyż młode zwierzęta nie mają w pełni wykształconego układu odpornościowego i są bardziej narażone na negatywne skutki ukąszenia przez pasożyta. Lekarz weterynarii pomoże w doborze odpowiednich środków przeciwpasożytniczych.
Pamiętaj o odpowiednim dawkowaniu środków przeciwpasożytniczych w stosunku do wagi zwierzęcia. Środek dla psów o wadze 30 kg będzie zawierał inną dawkę substancji aktywnej niż środek przeznaczony dla małych psów o wadze do 10 kg.
Regularne stosowanie środków przeciwpasożytniczych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony. Pamiętaj o skrupulatnym przestrzeganiu zaleceń stosowania każdego produktu przeciwpasożytniczego.
Artykuł redagowany z pomocą
lekarza weterynarii Dr. Stéphanie Padiolleau
